دانلود تحقیق با موضوع طول عمر انسان،
در قالب word و در 12 صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از متن تحقیق:
طول عمر انسان
در دین اسلام تمایل به تفریح یکی از خواهشهای طبیعی بشر دانسته و (برای عامه مردم) مباح شمرده میشود. پیامبر اسلام به اصحاب و یاران خود میگوید:« به تفریح و بازی بپردازید؛ زیرا من دوست ندارم در دین شما سخت گیری دیده شود» (میزان الحکمه،ج 4: 2804 به نقل از حرم پناهی،)
اما مسلمان باتقوا عمر را لطفی از طرف خدا می داند، بنابراین در تمام لحظات عمر، اعمال و رفتار خود( از جمله کار، استراحت، عبادت، تفریح و …) را در مسیر رشد و شکوفایی و کسب رضایت و قرب الهی قرار میدهد. از دیدگاه اسلام عمر و فرصت حیات نعمتی خداوندی است . قرآن کل هستی و تمام جزییات آن را هدفمند و قانونمند می داند و در آیات بسیاری به اهمیت وقت و زمان اشاره شده است: « آیا بر انسان، روزگارانی نگذشت که چیزی در خور گفتن نبود؟»
از طرف دیگر اسلام دین اعتدال نامیده شده و از آن جا که اسلام در همه زمینه ها توصیه به اعتدال میکند از این رو افراط در تفریح و سرگرمیخواهی را نیز ناپسند و مذموم میداند. لذا در آموزه های اسلامی، اوقات فراغت به عنوان بخشی از زمان زندگی و عمر انسان، دارای ارزش و اهمیت است و نباید تماما به تفریح سپری گردد و باید برای آن برنامه ریزی شود. برنامه ای که هم موجب رضایت و خشنودی باشد و هم موجد کمال و شکوفایی گردد.
علی (ع) در توضیح آیه قرآنی « در آنچه خدایت ارزانی داشته سرای آخرت را بجوی و بهره خویش را از دنیا فراموش مکن» (سوره قصص، آیه 77) می گوید: « تندرستی، نیرو، آسایش خاطر و جوانی و نشاط را فراموش مکن و با استفاده از این پنج خصلت آخرت را بجوی» (تندنویس، 1383: 13). بر اساس این تفسیر، انسان مسلمان باید هم به جسم و ابعاد جسمانی)کسب سلامت، نشاط، آسایش خاطر و نیرومندی) بپردازد و هم به ابعاد روحانی و معنوی(عبادت، خدمت به خلق) توجه داشته باشد.)
در بیشتر ادیان زمانی جهت فراغت در نظر گرفته شده است. در دین یهود و در مسیحیت «یوم السبت»(روز شنبه) و در اسلام روز جمعه برای فراغت از کار و پرداختن به استراحت، تفریح و سایر فعالیتهای دلخواه در نظر گرفته شده است. گذشته از این اسلام برای روزهای عادی نیز برنامه مشخصی دارد؛ هشت ساعت کار، هشت ساعت فعالیتهای فراغتی وغیرکاری( و از جمله عبادت) و هشت ساعت خواب.
علی (ع) عبادت و مناجاتهای شبانه را برای اولیای خدا مایه تفریح و آسایش میداند و انفعال در فراغت را مستعد ایجاد آسیبهای گوناگون ( و تمایل به خواستههای شیطانی) میشمارد.
در نتیجه میتوان اظهار کرد که در اسلام صرف اوقات فراغت به صورتی توام با انفعال، بیبرنامگی و بیکاری، مذموم دانسته شده اما استراحت دادن جسم وتفریح و ورزش امری مباح شمرده میشود و در نهایت آنچه در اوقات فراغت مستحب و پسندیده دانسته شده فعالیتهای هدفمند و برنامهدار است.
